Zoals iedere zondag ochtend ren ik tussen de 10 a 15 kilometer. Heerlijk gevoel, weer of geen weer. Geen kou of sneeuw die mij binnen houdt. Zo ook vanochtend, mijn Riesenschnauzer rende voor mij uit, haar zwarte staart wuifde van plezier door de lucht. Genietend van de koude tegenwind die sloeg over de dijk van het IJsselmeer. Dit zijn ultieme momenten van plezier. Zoals ook de nieuwe CD van Rob Lutes.

Deze Canadees verstaat zijn vak en komt met kwalitatief hoogstaand werk. Ook hij moet hard werken voor een goede prestatie, en dan slaan als vanzelf de vonken van plezier over. Uitdagend werk waarbij hij op Truth & Fiction vakkundig wordt geassisteerd door producer David Goodrich (bekend van zijn werk voor Jeffrey Foucault & Chris Smither) De expertise van verstild akoestisch werk straalt af van Truth & Fiction. Heerlijke heldere hoge klanken van de snaarinstrumenten steken subliem dissonant af tegen de doffe percussie, en ook de bas krijgt een sompige taak toebedeeld binnen het geheel. Een plaat van deze gelikte klasse hadden we in 2008 nog amper mogen verwelkomen van een mannelijke artiest binnen het folk georiënteerde singer songwriter genre. ( De plaat 3AM van Wyckham Porteous is genomineerd in Canada binnen dit genre, dus laten we niet vergeten wat voor een voortreffelijke plaat dat is!) Het verheugt mij bovendien dat Rob Lutes heeft zich er niet gemakkelijk van af heef t gemaakt. Het niveau van zijn werk weet hij te evenaren, zoniet tot grotere hoogtes te trekken.

Het songmateriaal heeft een mooi volwassen geluid dat bovendien aangenaam verrassend blijft naar meerdere luisterbeurten. Conventioneel weliswaar, maar bovendien een modern en spannend geluid. Wat ik eveneens als een leuk facet ervaar aan dit album, is dat het geen solo trip is van een artiest wiens zelfvertrouwen buiten proporties is geraakt, maar een resultaat is van een hecht gesmeed muzikaal team. Er bevinden zich op deze plaat vele aanwijsbare elementen van uitgelatenheid en plezier. Regelmatig voegt een gitaar of een viool een buitengewoon speelse en zelfstandige melodie toe. Dit soort plaatje gaan jaren mee zonder dat ze naar verloop van tijd door verveling naar de achtergrond geduwd worden. 11 nummers zijn van eigen hand, aangevuld met een puike cover van Warren Zevon; Mutineer. Nu zijn binnen het genre van mijn voorkeur al verhipte veel mooie cd’s verschenen dit jaar, maar deze van Rob Lutes voegt veel toe.

Ik kan nu al verraden dat Truth & Fiction op handen gedragen gaat worden door veel liefhebbers van deze muziekvorm, en daarom ook tot knappe verkoopcijfers zal leiden. Geen kredietcrisis die daar invloed op heeft. Begin 2009 komt deze artiest naar ons gedeelte van de wereld **, en met een beetje geluk pak ik dan een concertje mee. Perfect wanneer dat plaats vindt op een zondagmiddag, waarbij een bierrijke verkoeling toevoegt aan het gelukzalige droge geluid van deze uitstekende singer songwriter, gitarist & performer. Truth & Fiction is een vakkundige synthese tussen eigentijdse semi-akoestische blues en folk, waarbij een incidenteel uitstapje wordt veroorloofd naar een bescheiden jazzy bijdrage. Schitterend product zo vlak voor het invallen van de donkere december dagen. Wanneer je Grayson Capps misschien net ietsjes over the top vindt, en je op een lijn ligt met Bob Martin’s basale muziek, dan zit je bij Rob Lutes op de juiste plaats.

SMP

Voetnoten – Annabelle Chovstek (een van the Wailing Jennys) maakt indruk met een aantal uitgekiende vocale bijdrages.
- Morgan Moore, de bassist, heeft een jazz achtergrond.
- David Goodrich speelt niet onverdienstelijk gitaar. (luisteren!)
- Slips Away is een co-write met Dale Boyle (heeft zelf ook een aantal mooie cd’s op zijn naam staan.)
- Olivier Demers (viool) is afkomstig uit de Candese traditionele folk band “Le Vent du Nord”
- Geoff Arsenault (percussionist) bekend van Ray Bonneville
- En uiteraard niet te vergeten Lutes’ kompaan van het eerste uur, virtuoos op gitaar Rob MacDonald.